"Αντί να μου πουν πως ήμουν ο γιος ενός νεκρού, με έκαναν να πιστέψω πως ήμουν το παιδί του θαύματος. Από εκεί προέρχεται, σίγουρα, η απίστευτη ελαφρότητά μου. Δεν είμαι αρχηγός, και ούτε είχα τη φιλοδοξία να γίνω. Η διαταγή και η υπακοή είναι ακριβώς το ίδιο. Ο πιο αυταρχικός διατάζει εν ονόματι κάποιου άλλου, ενός ιερού παράσιτου -του πατέρα του-, μεταβιβάζει τις αφηρημένες βιαιότητες που υφίσταται. Σε όλη τη ζωή μου δεν έδωσα προσταγή χωρίς να γελάσω, δίχως να κάνω τους άλλους να γελάσουν- αυτό δεν σημαίνει πως δεν με τρώει το σαράκι της εξουσίας: δεν μου δίδαξαν την υπακοή.""Με λατρεύουν, άρα είμαι αξιολάτρευτος. Τι πιο απλό, αφού ο κόσμος είναι σοφά πλασμένος;"
"Τίποτα δεν είναι αθεράπευτο και, κατά βάθος, τίποτα δεν κινείται, οι μάταιες αναταραχές της επιφάνειας δεν πρέπει να μας κρύβουν τη νεκρική ηρεμία του πεπρωμένου μας."
"Μπορούμε να γνωρίζουμε τα πάντα για τα συναισθήματά μας εκτός από τη δύναμή τους, δηλαδή την ειλικρίνειά τους."
2 σχόλια:
ο παλιοκερατάς ο σαρτρ!
πώς τα'γραφε έτσι!
τον λάτρευα κάποτε
μετά μου πέρασε
μα το θέατρό του ακόμη μ'αρέσει
οι λέξεις, πολύ καλό
ο τοίχος όμως, με κόλλησε στον τοίχο, το παράτησα, τότε τα χαλάσαμε και πήρα διαζύγιο από το σαρτρ. βέβαια μου έδωσε καλή διατροφή, ακόμη μέχρι σήμερα τη χρησιμοποιώ, ακόμη και στην κόρη μου την άννα της δίνω κάτι τις απ'αυτόν, ή άλλοτε κάθομαι και σκέφτομαι και πάω και περνάω κάτι ωραίες στιγμές μ'αυτόν...
φιλάκια ραψωδέ μου!
α, θα διαβάσω αυτόν τον τοίχο για να δω γιατί σε κόλλησε στον τοίχο...!
Δημοσίευση σχολίου